Örgüte katılımda Van üçüncü sıradaysa...
TARIK ÖZYİĞİT
vanradikal@hotmail.com -
Tarik Özyiğit – Tutkuhaber
DAĞA KATILIMDA VAN ÜÇÜNCÜ SIRADA
Son zamanlarda yaşanan gelişmeler çatışmaların biteceği ve ölümlerin olmayacağı umudunu aşılamaya başladı. Her kesimde olumlu düşünenlerin beklentisi, ölümlerin son bulması ve dağda bulunan çocukların artık normal hayata dönmesi yönündedir.
Meclis araştırma komisyonun hazırladığı raporda Van’ın dikkatten kaçan bir tarafını gördüm. Van doğumlu olanların örgüte katılımda üçüncü sırada olduğu belirtiliyordu. Diyarbakır doğumlular birinci, Mardin doğumlular ikinci Van doğumlular üçüncü sırada.
PKK’nın silahlı militan kadrosunun yaklaşık 19 binlerde seyrettiği, dağda olanların 6500 civarında olduğu belirtiliyor.
PKK’ya katılımda Diyarbakır ve Mardin’den sonra ‰ 8.5 la Van doğumluların üçüncü sırada olduğunu söylemiştik. PKK’nın silahlı kadrosunda yuvarlak bir rakamla yaklaşık 1700 kişinin Van doğumlu olduğu tahmin ediliyor.
Ortaya çıkan tahmini rakamı baktığınız açıdan değerlendirebilirsiniz.
Bu rakamı aile sayısına böldüğünüzde yaklaşık 9000 ailenin her an duyup sarsılacağı ölüm haberinin son bulmasına yardımcı olacağını söyleyebiliriz. Yâda bu ailelerde oluşan kavuşma özleminin son bulacağını da ekleyebiliriz.
Yani bu sorun bittiğinde, Van nüfusuna kayıtlı yaklaşık 1500 ebeveyn evladının ‘öldü mü?’ korkusundan kurtulacaktır.
Bakış açımızı topluma yönlendirdiğimizde farklı korkularla baş başa kalabiliriz. Bu kadar insanın bir anda topluma karışması soruna neden olur mu endişesine kapılabiliriz. Dedim ya farklı bakış açısı olayın değerlendirilmesini de farklılaştıracaktır.
Bu insanlar yıllardır toplumsal hayattan uzak yaşadıkları için toplumsal entegrasyonda sorun yaşanacaktır. Bunu tahmin etmek için ne sosyolog nede psikolog olmaya gerek yoktur.
Topluma entegrasyon açısından baktığınızda, şimdiden ciddi hazırlıkların yapılması için ne gerekiyorsa o minvalde zeminin hazırlanması gerektiğini de düşünmeliyiz.
Dağdan inmelerin başlayacağı bir döneme hazırlıksız girdiğimizde toplumsal entegrasyonda sorun yaşanma ihtimalinin çok yüksek olduğunu biliyoruz. Tam anlamıyla kardeş olmak için toplumsal realiteleri göz ardı edemeyiz. Silah bırakacaklarla, silaha karşı duranların beklentileri aynı seviyeye yaklaştırılmalı. Ön kabuller kırılmalı. Psikolojik destek gerekiyorsa, pozitif ayrımcılık yapılarak derinliklerdeki korkulara güven telkin edilmeli.
Ruhsal derinliklerdeki titremelerin sonlandırılması için ailelere, topluma ve devlete düşen görevin ön çalışması niteliğinde olan bilgilendirme faaliyetinin önemini hatıra getirmeliyiz.
Haydi kardeş olalım demekle kardeş olunmayacağını biliyoruz. Bildiğimiz bu realiteyi hayata geçirmedikten sonra söylencenin hiçbir anlam ifade etmediğini de.
Öyleyse kardeş olmaya ne dersiniz.
Evde, sokakta, caddede ve kentte birbirimize karşı güven duygusunu kaybetmeden.
